Oταν εσύ δεν αμαρτάνεις, δεν ψεύδεσαι, δεν κατακρίνεις, δεν πονηρεύεσαι κατά του πλησίον σου, τότε έχεις φόβο Θεού

Λοιπόν, όταν εσύ δεν αμαρτάνεις, δεν ψεύδεσαι, δεν κατακρίνεις, δεν πονηρεύεσαι κατά του πλησίον σου, τότε έχεις φόβο Θεού. Τότε είσαι σοφός και κατανοείς το Θεό, και για να μην Τον λυπήσεις δεν αμαρτάνεις. Και αυτή είναι η όραση του Θεού, και ο Θεός που βλέπει τα πάντα σε σκεπάζει από τις παγίδες του σατανά.

Όλες τις θλίψεις, παιδί μου, αν τις υπομένουμε, βρίσκουμε Χάρη παρά Κυρίου. Γι’ αυτό μας αφήνει ο Κύριος να πειραζόμαστε, για να μας δοκιμάζει και να μας πλέξει στεφάνους.

Παραιτήσου από το δικό σου θέλημα, για να βρεις ειρήνη ψυχής. Γιατί το θέλημα του ανθρώπου έχει γίνει χάλκινο τείχος και εμποδίζει το φωτισμό και την ειρήνη

Όντως μέγα είναι, στ’ αλήθεια, το μυστήριο της υπακοής! Αφού ο γλυκύς μας Ιησούς πρώτος χάραξε το δρόμο και έγινε παράδειγμα για μας, πόσο μάλλον εμείς είμαστε οφειλέτες να Τον μιμηθούμε.

Ο μοναχός δεν αλλάζει τόπο κατοικίας, χρώμα ενδυμάτων και ιδίως νοημάτων. Ο μοναχός και η μοναχή αλλάζουν νουν και καρδιά μαζί. Δε σκέφτονται όπως οι κοσμικοί.

Όλη η δύναμη της ψυχής είναι η προσευχή. Και καθώς το σώμα δυναμώνει με τις τροφές και τα διάφορα καρυκεύματα που του προσφέρουμε, έτσι και η ψυχή μας θέλει ευχή, ανάγνωση, λόγο προφορικό, να βλέπει παράδειγμα και έτσι λίγο-λίγο ξυπνάει

Με πολλή απλότητα να πορεύεσαι, για να βρεις την καθαρότητα της ψυχής. Η απλότητα είναι μεγάλη ευτυχία για την ψυχή

Τους μεν κανόνες οι άνθρωποι τους κατάργησαν, αλλά δεν τους κατάργησε ο Θεός. Μένουν, όπως τους έθεσαν οι Πατέρες και οι θείοι Απόστολοι. Επομένως να τους φυλάττουμε, αν θέλουμε να σώσουμε την ψυχή μας, για να μη βρούμε αντιμέτωπο το Θεό να υπερασπίζει τους νόμους των αγαπητών Του δούλων.

Το στόμα σου αδιαλείπτως να μελετά την ευχή: “Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με”

Με την ευχή, θα καθαρίσει ο νους σου και θα την κατεβάσει στην καρδιά και θα γίνει διαδρομή, ένωση νου, λόγου και καρδιάς, και θα γίνει Παράδεισος μέσα σου.

Από τη στιγμή που αρχίζουμε να διαπράττουμε την αμαρτία γινόμαστε δούλοι των δαιμόνων.

Ο φιλάνθρωπος Θεός έκανε τον άνθρωπο αυτεξούσιο και μας δίδαξε να μη μετέχουμε σε πράξεις αισχρές και δε σκεπτόμαστε σοβαρά τα θεία και σωτήρια λόγια Του.

Δεν υπάρχει άλλη θυσία τόσο ευώδης προς το Θεό, όσο η αγνότητα του σώματος.

Τίποτε άλλο δε μισεί τόσο ο Θεός, όσο την παράνομη ηδονική ακαθαρσία του σώματος.

Σ’ αυτή τη ζωή είναι αγώνας. Με τα ακάθαρτα πνεύματα πολεμάς, που δε σου ρίχνουν γλυκά και λουκούμια, αλλά σφαίρες οξείες που θανατώνουν ψυχή, όχι σώμα…

 

Γέροντος Ιωσήφ Ησυχαστή

Πηγή: http://dakriametanoias.blogspot.gr/

Εκείνος που…έκλεψε τον Παράδεισο

Ανεπανάληπτα, μοναδικά, συγκλονιστικά, τα γεγονότα που συνέβησαν στην Σταύρωση του Ιησού.

Ας εστιάσουμε τον νου μας για λίγο σε δύο πρόσωπα, τους δύο ληστές που σταυρώνονταν δεξιά και αριστερά του Ιησού. Κατά την διάρκεια του Σταυρικού μαρτυρίου ακούγοντας τον μαινόμενο όχλο ο εξ αριστερών ληστής λέει στον Ιησού: «Εάν εσύ είσαι ο Χριστός σώσε τον εαυτό σου και εμάς». Τότε ο εκ δεξιών ληστής τον επέπληξε και του είπε: «Δεν φοβάσαι ούτε τον Θεό αφού βρίσκεσαι στην ίδια καταδίκη; Και εμείς μεν δικαίως, διότι απολαμβάνουμε άξια εκείνων που κάναμε, ενώ αυτός δεν έκανε κανένα κακό». Και μετά απευθύνθηκε στον Ιησού και του είπε: «Μνήσθητί μου Κύριε όταν έλθης εις την Βασιλεία σου» και τότε ο Ιησούς του απάντησε: «Αλήθεια σου λέγω, σήμερα θα είσαι μαζί μου εις τον Παράδεισο»

Σύμφωνα με τον ιερό Χρυσόστομο ο ληστής κέρδισε τον Παράδεισο:

1) διότι συναισθάνθηκε ότι εξαιτίας των πράξεων του δίκαια καταδικάζεται και υπερασπίζεται τον Ιησού στον άλλο ληστή την στιγμή μάλιστα που η γνώμη του όχλου ήταν συνήγορος της μεγαλύτερης αδικίας.

2) Ο ληστής δεν γνώρισε τον Ιησού στις «δόξες Του» δηλ. όταν κήρυττε ή όταν θαυματουργούσε δεν είδε τους άρτους να πολλαπλασιάζονται, αρρώστους να θεραπεύονται ,νεκρούς να ανασταίνονται και άλλα πολλά και θαυμαστά. Τα μάτια του έβλεπαν τον Ιησού του Πάθους Εσταυρωμένο Αιμόφυρτο Παθόντα και όλα αυτά άγικα, αλλοιώθηκε η ψυχή του και αναγνώρισε με την καρδιά του έστω και την τελευταία στιγμή το Θεϊκό μεγαλείο και την άπειρη αγάπη για όλους μας. Πίστεψε επιθύμησε να κλέψει τον… Παράδεισο πράγμα που τελικά κατάφερε.

Τα λόγια είναι περιττά ας μιμηθούμε την πράξη του ληστή για να μετέχουμε και εμείς του Παραδείσου δηλαδή αυτογνωσία, μετάνοια, ομολογία πίστεως, μετοχή στην Θεία Ευχαριστία που είναι η θυσία του Εσταυρωμένου για εμάς τους αμαρτωλούς. Ας μας συγκλονίσει έστω και την τελευταία στιγμή, τώρα δηλαδή, Ο Εσταυρωμένος Ιησούς και να κλέψουμε ….τον Παράδεισο!

Πηγή: http://panagiaalexiotissa.blogspot.com/